کشتی - اگرچه امیر علی اکبری پس از دو روز سکوت به حرف آمد و مدعی شد دوپینگ نکرده و محرومیت او کار مافیای کشتی است اما حتی اگر ادعای این قهرمان کشتی صحت داشه باشد، ماجرا نیاز به کنکاش جدی دارد.
 به گزارش رادنیوز، به نظر می‌رسد این منم زدن‌های برنده طلای سال‌های 2011 (در وزن 96 کیلوگرم) و 2013 (در 120 کیلوگرم) و برنز سال 2009، کار دستش داد و با وجود یک بار ضربه خوردن و دو سال محرومیت برای این جوان عبرت نشد.
او که خیلی‌زود و در عین جوانی استعدادهای خود را با قهرمانی جوانان جهان نشان داده بود، به دلیل همین منیت می‌خواست ره چند ساله را یک شبه طی کند. علی‌اکبری تصور می‌کرد اگر با استفاده از مواد نیروزا کمی به قدرت خود اضافه کند، آنگاه رضا کایالپ ترک و «میلیان لوپز» کوبایی را به زیر کشیده و بر صدر کشتی فرنگی جهان می‌نشیند. غافل از آنکه هم آبروی خود را می‌برد و هم ورزش ایران را. او بار اول به اتهام دوپینگ محروم شد و این بار با دوپینگ دوباره با محرومیت مادام العمر مواجه شده است.
البته شاید در این موضوع فقط نتوان امیر علی‌اکبری خام و زیاده‌خواه را مقصر دانست.
تعجب می‌کنیم عبدالله چمن‌گلی و سایر مربیان تیم ملی در آن مقطع از نحوه تمرینات امیر علی‌اکبری متوجه قدرت اضافی و کاذب این جوان نشدند؟ شوربختانه ورزش ما چون صاحب بدبینی نهادی نیست و مربیان ما اصولا هر نشانه‌ای را بی‌دلیل به فال نیک می‌گیرند و دلیلی بر امیدواری می‌دانند، آمادگی فوق بشری علی‌اکبری را نیز ناشی از تمرینات خارق‌العاده و زحمات قهرمان جوان خود می‌دانستند و... در مسابقات قهرمانی جهان هم به او لقب شیر دادند، شیری که... بگذریم!
از سوی دیگر در چنین اتفاقاتی نقش کمیته ضددوپینگ در فدراسیون پزشکی ورزشی چیست؟ اگر این فدراسیون و کمیته ضددوپینگ می‌خواهد کمکی به ورزش کند، باید با اعتنای کامل به قهرمانان سابقه‌دار مثل علی‌اکبری، اجازه ندهد با آبروی ورزش ایران بازی شد. یعنی اینکه خود این فدراسیون چنانچه قبل از مسابقات جهانی بوداپست در مراحل مختلف آزمایش‌های دوپینگ از امیر علی‌اکبری می‌گرفت، آنگاه کار به اینجا نمی‌رسید.
تا زمانی که این مشکل در داخل کشور حل نشود، دوپینگ همچون چاه ویل قهرمانان مستعد ما را می‌بلعد و به کام خود می‌کشد... در خاتمه یک پرسش هم از جوانی داریم که آینده ورزشی خود را با دستان خودش نابود کرد: «چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی؟»
 البته ما اصل را بر برائت می گذاریم و حرف های علی اکبری که گفته دوپینگ اش آگاهانه نبوده را می پذیریم اما بحث اصلی مان این است که چرا فدراسیون پزشکی ورزشی در داخل کشور اقدام به کنترل ورزشکاران - به خصوص آنهایی که سابقه مثبت اعلام شدن تست دوپینگ شان وجود دارد - نمی کند؟!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: